Najświętszego Imienia Jezus

3 stycznia Kościół wspomina Najświętsze Imię Jezus. Jego kult rozpowszechnili franciszkanie, szczególnie w XIV i XV wieku.
Dla chrześcijan Imię Jezus oznacza osobę Syna Bożego, w którym jest pojednanie człowieka z Bogiem i wieczne zbawienie. Kościół zawsze otaczał to Imię głęboką czcią i wzywał je w modlitwach. Imię Jezus, po grecku "Iesous" (z hebrajskiego "Yeszua", "Yehoszua"), oznacza "Jahwe zbawia" lub "Jahwe jest zbawieniem". Imię to często zapisywane jest na ikonach czy wizerunkach jako monogram w języku greckim IHS - Jesus.
Początki kultu Najświętszego Imienia Jezus sięgają XIII wieku, kiedy to po II Soborze Liońskim (1274) papież Grzegorz X powierzył dominikanom troskę o jego rozwój. Działalność dominikanów została wzmocniona nowymi formami pobożności, które propagowali franciszkanie, a szczególnie z Zakonu Braci Mniejszych: św. Bernardyn ze Sieny (1380-1444) i św. Jan Kapistran (1386-1456).
Jak pisze św. Bonawentura (1221-1274), biograf św. Franciszka z Asyżu (1182-1226), Asyski Święty "pragnął, aby szczególnie uczczono Imię Pana, nie tylko w myślach, ale również gdy je wymawiano lub znaleziono w piśmie. Radził kiedyś swoim braciom, aby gdziekolwiek znajdą zapisane kartki, podnosili je i składali w schludnym miejscu, żeby czasem Imię Pańskie, gdyby się na nich znalazło, nie zostało zdeptane".
"Gdy wymawiał lub słyszał Imię Jezus, radość wypełniała jego serce. Zmieniał się na twarzy, jakby jego ust dotknął jakiś wyborny przysmak albo doleciała do jego uszu cudowna melodia" - tak o św. Franciszku pisał dalej św. Bonawentura.
W XV wieku jako wspaniały mówca i porywający kaznodzieja zasłynął św. Bernardyn ze Sieny. Przemierzał on całe Włochy, głosząc kazania na placach i rynkach miast. Nauczanie zawsze rozpoczynał od wypowiedzenia Imienia Jezus. Miał zwyczaj przerywania swoich kazań, po czym unosił w górę tabliczkę z napisem "IHS". Wtedy słuchający go wierni padali na ziemię i oddawali hołd Bogu. Monogram ten, oznaczający Imię Jezus, odczytywano również jako skrót łacińskiego wyrażenia IHS (Iesus Hominum Salvator) - Jezus Zbawicielem ludzi.
Kult Najświętszego Imienia Jezus wzrastał również za sprawą rozwoju bractw oraz wprowadzania do liturgii oficjalnych tekstów. Papież Klemens VII w 1530 roku pozwolił franciszkanom na obchodzenie liturgicznego święta Najświętszego Imienia Jezus. Na cały Kościół rozszerzył je papież Innocenty XIII. W 1862 roku została zatwierdzona Litania do Imienia Jezus.
Katechizm Kościoła Katolickiego w paragrafie 2666 stwierdza: "Jednak imieniem, które zawiera wszystko, jest właśnie imię, które Syn Boży otrzymuje w swoim Wcieleniu: Jezus. Ludzkie wargi nie są w stanie wypowiedzieć Boskiego Imienia, ale Słowo Boże, przyjmując nasze człowieczeństwo, powierza je nam i możemy go wzywać: 'Jezus', 'JHWH zbawia'. Imię Jezus obejmuje wszystko: Boga i człowieka oraz całą ekonomię stworzenia i zbawienia. Modlić się, mówiąc 'Jezus', oznacza wzywać Go, wołać do Niego w nas. Tylko Jego imię zawiera Obecność, którą oznacza. Jezus jest Zmartwychwstałym i ktokolwiek wzywa Jego Imienia, przyjmuje Syna Bożego, który go umiłował i siebie samego wydał za niego".